Η παρούσα εργασία αναφέρεται σε σχολεία της παιδαγωγικής Waldorf στην Ελλάδα και μελετάει τους πολλαπλούς παιδαγωγικούς και κοινωνικούς παράγοντες που καθορίζουν την επιλογή αυτών των σχολείων από τους γονείς. Βασίζεται σε ποιοτική έρευνα η οποία επιχειρεί να προσεγγίσει το πώς οι γονείς νοηματοδοτούν την επιλογή τους και πώς αυτή συνδέεται με τις ευρύτερες εκπαιδευτικές στρατηγικές για τα παιδιά τους.
Για τη θεωρητική πλαισίωση της εργασίας και την ανάλυση των ποιοτικών δεδομένων θα αξιοποιηθεί η κοινωνιολογία της εκπαίδευσης και συγκεκριμένα η θεωρία της πρακτικής του Bourdieu και οι τροπές των παιδαγωγικών πρακτικών του Bernstein. Για την έρευνα πραγματοποιήθηκαν ποιοτικές ημιδομημένες συνεντεύξεις σε γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στους Παιδόκηπους (κέντρα προσχολικής εκπαίδευσης) και στο μοναδικό δημοτικό σχολείο Waldorf που λειτουργεί στην Αθήνα. Η ποιοτική ανάλυση των δεδομένων χωρίζεται σε δύο άξονες. Ο πρώτος αφορά τις παιδαγωγικές αντιλήψεις και τη σχέση των γονέων με την παιδαγωγική Waldorf και ο δεύτερος τις μορφωτικές πρακτικές και τη διαχείριση του εξωσχολικού χρόνου των παιδιών.
Συνοπτικά, μέσα από την έρευνα αναδύεται ο ιδιαίτερος χαρακτήρας των Παιδόκηπων και του δημοτικού σχολείου Waldorf της Αθήνας, καθώς διέπεται από μία παιδαγωγική ιδεολογία, η οποία διαφέρει από άλλα ιδιωτικά σχολεία που λειτουργούν ως ιδιωτικές επιχειρήσεις. Οι συνομιλητές/τριές μας που επιλέγουν τα σχολεία αυτά για τα παιδιά τους έχουν υψηλό επίπεδο μόρφωσης και ως επί το πλείστον απασχολούνται σε επαγγέλματα σχετικά με τον συμβολικό έλεγχο, όπως η εκπαίδευση. Παρατηρείται, επίσης, ότι κατέχουν ολοκληρωμένες παιδαγωγικές αντιλήψεις και αναζητούν μία ολιστική προσέγγιση για την εκπαίδευση των παιδιών τους που προάγει την δημιουργικότητα μέσω της βιωματικής μάθησης. Τέλος, μέσα από τη θεματική ανάλυση προκύπτει ότι για την επιλογή της εν λόγω παιδαγωγικής οι ίδιοι/ες πρέπει να επενδύσουν σε οικονομικό κεφάλαιο, σε κόπο και σε χρόνο.