Η παρούσα διπλωματική εργασία, ακολουθώντας τη βιογραφική προσέγγιση των αφηγήσεων ζωής τεσσάρων ομοερωτικών γυναικών, μελετά τις διαδικασίες, με τις οποίες ελληνίδες ομοερωτικές γυναίκες επιτελούν ορατά και αόρατα την ομοερωτικότητα τους στον οικογενειακό και εργασιακό χώρο. Τα ευρήματα της παρούσας μελέτης αναδεικνύουν ότι τα υποκείμενα της έρευνας δε διεκδικούν λεσβιακές ή queer ταυτότητες, ούτε δομούν τη ζωή τους βασισμένες αποκλειστικά στη σεξουαλικότητα τους. Επιδίδονται σε έναν «αγώνα για κοινωνική αναγνώριση» των ζωών τους και των σχέσεων τους ανεξαρτήτως του φύλου της συντρόφου τους.