Η παρούσα ερευνητική εργασία εκπονείται με σκοπό την ανάδειξη των εμπειριών και των βιωμάτων των τεσσάρων συμμετεχόντων αναφορικά με την ιδρυματική ανατροφή. Τρία αγόρια και ένα κορίτσι κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις ημιδομημένων συνεντεύξεων με σκοπό την ανάδειξη των συναισθημάτων και των εμπειριών που «κουβαλούν» λόγο της διαμονής τους εντός δομών παιδικής προστασίας. Οι τέσσερις συμμετέχοντες προέρχομαι από δύο διαφορετικά ιδρύματα. Το ένα είναι το εκκλησιαστικό Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης από όπου προέρχονται τα δύο παιδιά, ενώ οι άλλοι δύο συμμετέχοντες προέρχονται από το Χαμόγελο του Παιδιού. Μέσα από την διαδικασία των συνεντεύξεων προσπαθεί να αναδειχθεί η δική τους οπτική αναφορικά με τον θεσμό των ιδρυμάτων και η δική τους άποψη και θέση επ’ αυτού. Η ιδρυματική περίθαλψη και εν πολλοίς τα άτομα που την «χρειάζονται» και «επωφελούνται» αυτής, είναι σε μεγάλο βαθμό στιγματισμένα, εξ αιτίας του αποκλεισμού που βιώνουν τα υποκείμενα αλλά και της διάκρισης, από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Με αυτή την μελέτη γίνεται μία προσπάθεια τα άτομα που ενηλικιώνονται εντός δομών παιδικής προστασίας να αποκτήσουν την ορατότητα που τους αξίζει, να ακουστεί η θέση τους, η γνώμη τους, τα βιώματά τους και οι προτάσεις προς βελτίωση που έχουν να κάνουν αναφορικά με την ιδρυματική περίθαλψη. Εάν κάποιον αφορά άμεσα το ζήτημα της ιδρυματικής ανατροφής και μπορεί να συμβάλει προς την βελτίωση και εξέλιξη ενός απαρχαιωμένου θεσμού έως και σήμερα στην Ελλάδα δεν είναι άλλος από τα παιδιά τα οποία έχουν μεγαλώσει εντός δομών παιδικής προστασίας και γνωρίζουν από το βίωμά τους και την εμπειρία τους τι χρειάζεται για την ορθότερη λειτουργία του ιδρυματικού θεσμού.  Ας τους δοθεί λοιπόν η ευκαιρία να μιλήσουν για κάτι το οποίο γνωρίζουν βιωματικά.