Η εκπαίδευση στις φυλακές είναι ένα αντικείμενο το οποίο έχει απασχολήσει και εξακολουθεί να απασχολεί ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων που αναζητούν μία διαφορετική προσέγγιση στην αντιμετώπιση των εγκλείστων. Από τη μία πλευρά στέκονται τα προγράμματα που αντιμετωπίζουν τους κρατούμενους σαν άρρωστους οι οποίοι πρέπει να θεραπευτούν και από την άλλη υπάρχουν εκείνα τα οποία μέσα από την εκπαίδευση προσπαθούν να αλλάξουν, μετασχηματίσουν αυτούς που τα παρακολουθούν έτσι ώστε όταν βρεθούν ξανά στην κοινωνία να έχουν εκείνα τα εφόδια που θα τους βοηθήσουν και αυτά σε μια ομαλότερη επανένταξή τους. . Η κριτική παιδαγωγική είναι ένα σημαντικό εργαλείο μέσα από το οποίο μπορεί κανείς να επιτύχει αυτή τη διαφορετική προσέγγιση της εκπαίδευσης, γιατί μπορεί και συνδέει την κοινωνική πραγματικότητα με το αντικείμενο του μαθήματος. Επίσης ο τρόπος διεξαγωγής του μαθήματος απαιτεί μία προσωπική εμπλοκή που συνδέει τα μέλη της ομάδας με ηθικούς κανόνες και συναισθηματική συμμετοχή, στοιχεία που βοηθούν στην ενδυνάμωση των κρατουμένων. Για αυτόν το λόγο η κριτική παιδαγωγική ενδείκνυται ως τρόπος διδασκαλίας που συνδέει το ‘μέσα’ με το ‘έξω’ βοηθώντας στην ομαλή επανένταξη των αποφυλακισμένων και στην αποφυγή επανάληψης του αδικήματος με τελικό αποτέλεσμα την επιστροφή στη φυλακή. Όμως, υπάρχει και η άποψη ότι το πολιτικό σύστημα όπως είναι διαμορφωμένο και το σωφρονιστικό σύστημα που το υποστηρίζει, δεν βοηθούν στην διακοπή αυτού του κύκλου και χρειάζονται πιο δραστικές κινήσεις οι οποίες θα αλλάξουν ριζικά την αντιμετώπιση των αδικημένων. Μία από αυτές είναι και το κίνημα κατάργησης των φυλακών που υπάρχει ήδη στις ΗΠΑ, μέσα από το οποίο προκύπτει και η παιδαγωγική της κατάργησης των φυλακών και στοχεύει στην αναδιαμόρφωση όλου του σωφρονιστικού συστήματος, αλλάζοντας με αυτόν τον τρόπο τις σχέσεις εξουσίας που αναπαράγονται εντός των φυλακών.