Η παρούσα εργασία στοχεύει στην μελέτη και ανάδειξη των τρόπων με τους οποίους η εξουσία στις κοινωνίες της ύστερης νεωτερικότητας, ρυθμίζει, οργανώνει και ελέγχει την εκπαιδευτική διαδικασία. Θεωρητικά η μελέτη προσπαθεί να αναδείξει τις πολυεπίπεδες  σχέσεις της εξουσίας στο σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα, οι οποίες επέφεραν σημαντικούς μετασχηματισμούς σε αυτό, προκειμένου να κανονικοποιηθούν και να πειθαρχηθούν τα άτομα. Στο επίκεντρο τίθεται ο θεσμός της προσχολικής εκπαίδευσης στη σημερινή πραγματικότητα, με άξονα τη διερεύνηση του πλαισίου οργάνωσης και  διευθέτησης του χώρου, του χρόνου, των δραστηριοτήτων καθώς και η αξιοποίηση του Διαθεματικού Ενιαίου Πλαισίου Προγραμμάτων Σπουδών (ΔΕΠΠΣ) ως τρόπου άσκησης κοινωνικού ελέγχου και πειθαρχίας.  Έτσι, επιχειρείται μια θεωρητική προσέγγιση των συγκεκριμένων θεμάτων κάτω από το πρίσμα της φουκωικής οπτικής ενώ γίνεται αναφορά  στη διαμόρφωση των υποκειμενικοτήτων μέσα από τις κανονιστικές επιδιώξεις οι οποίες υπαγορεύονται από την εκπαιδευτικό θεσμό και την κρατική εξουσία. Κάτω από το πρίσμα της διαπλοκής όλων αυτών των στοιχείων, θα αναπτυχθεί μια διαλεκτική σχέση ανάμεσα στην έννοια της πειθαρχίας και στις έννοιες του σώματος, του χώρου και του χρόνου όπως  νοηματοδοτούνται σε σχέση με το δίπολο πειθαρχία-εξουσία.