Τις τελευταίες δεκαετίες, φαινόμενα όπως η εξέλιξη της τεχνολογίας, οι αλλαγές στη δομή της απασχόλησης, οι δημογραφικά πολύμορφες κοινωνίες, η περιβαλλοντική κρίση και γενικότερα οι μεταβολές σε όλους τους τομείς της ζωής του ανθρώπου, έχουν αναδείξει την ανάγκη να επαναπροσδιοριστούν εκείνα τα οποία είναι χρήσιμα να γνωρίζει και να κατέχει το άτομο. Στον οικονομικό και κοινωνικό μετασχηματισμό που βρίσκεται σε εξέλιξη, διεθνείς οργανισμοί όπως ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), απαντούν προτείνοντας την απόκτηση δεξιοτήτων. Η ατζέντα των δεξιοτήτων τοποθετείται πλέον στο επίκεντρο των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί μέσο οικονομικού ανταγωνισμού και δείκτη ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων (ΥΠΠΑΙΘ) και το Ίδρυμα Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), ακολουθώντας τις συστάσεις των διεθνών οργανισμών, εισάγουν από το σχολικό έτος 2021-22 τα «Εργαστήρια Δεξιοτήτων 21+» στην υποχρεωτική εκπαίδευση, αντικαθιστώντας την «Ευέλικτη Ζώνη Διαθεματικών Προσεγγίσεων». Η παρούσα διπλωματική εργασία εστιάζει στην κριτική προσέγγιση του όρου «δεξιότητες», αναλύοντας την εκπαιδευτική πολιτική την οποία υλοποιούν τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων, καθώς και την επιρροή των διεθνών οργανισμών στην εθνική εκπαιδευτική πολιτική γύρω από τις δεξιότητες.