Η εκπαίδευση των αναδόχων φροντιστών κατέστη υποχρεωτική στην Ελλάδα μόλις το 2018, με την ψήφιση του νόμου 4538/2018, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει μέχρι σήμερα σχετική μελέτη για την αποτελεσματικότητα της και τον τρόπο εφαρμογής της. Αντίθετα με την ελληνική περίπτωση, οι εκπαιδεύσεις των αναδόχων γονέων αποτελούν πραγματικότητα εδώ και πολλές δεκαετίες σε πολλές χώρες του δυτικού κόσμου. Στο πρώτο μέρος της παρούσας διπλωματικής, λοιπόν, αναδεικνύεται η σημασία της εκπαίδευσης στην αναδοχή μέσα από την παρουσίαση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του εξωτερικού και των ευρημάτων από τις αξιολογικές έρευνες που έγιναν για αυτά τα προγράμματα. Παράλληλα, επιχειρείται και η συνοπτική συγκριτική τους αξιολόγηση, προκειμένου να αναδειχτούν τόσο τα πλεονεκτήματα όσο και τα μειονεκτήματα των διαφορετικών εκπαιδευτικών προσεγγίσεων που ακολουθούνται. Ακολούθως, στο δεύτερο μέρος αναλύονται και παρουσιάζονται τα ευρήματα από τις απαντήσεις 12 ανάδοχων φροντιστών που εκπαιδεύτηκαν στην Ελλάδα και συμμετείχαν στην ποιοτική έρευνα που διεξήχθη κατά την εκπόνηση της παρούσας διπλωματικής εργασίας. Σκοπός της έρευνας είναι η καταγραφή του βιώματός των αναδόχων από την εκπαιδευτική διαδικασία, η διερεύνηση του αν και κατά πόσο καλύπτονται οι ανάγκες τους από την παρεχόμενη εκπαίδευση, αλλά και η διατύπωση προτάσεων από τους ίδιους για το μέλλον των επιμορφώσεων. Στο τελευταίο μέρος της διπλωματικής, με την αξιολόγηση των σχετικών απαντήσεων, αναδεικνύεται η ανάγκη των αναδόχων για περισσότερη και ουσιαστικότερη επικοινωνία και υποστήριξη από τους επαγγελματίες, αλλά και η δημιουργία ισχυρότερων δικτύων επικοινωνίας ανάμεσα στους αναδόχους. Ακόμη, επισημαίνεται, η ανάγκη τους για περισσότερες από μια εκπαιδευτικές διαδικασίες με περισσότερο εξειδικευμένο περιεχόμενο. Επιπλέον, διαπιστώνεται ότι τα αιτήματα των αναδόχων φροντιστών στην Ελλάδα ομοιάζουν με εκείνα που έχουν αναδειχθεί από αντίστοιχες έρευνες του εξωτερικού και τίθενται ορισμένοι προβληματισμοί για την λειτουργία και την εφαρμογή της εκπαίδευσης αναδόχων φροντιστών στην Ελλάδα. Τέλος, καταγράφονται οι περιορισμοί της έρευνας και αναδεικνύονται προτάσεις για μελλοντικές έρευνες σχετιζόμενες με το υπό διερεύνηση θέμα.