Τον Ιανουάριο του 2017 περισσότεροι από τους μισούς γονείς μαθητών ενός δημοτικού σχολείου του Περάματος υποβάλλουν αιτήσεις μετεγγραφής των παιδιών τους στα μέσα της σχολικής χρονιάς λόγω της επικείμενης φοίτησης 20 παιδιών προσφύγων από το διπλανό camp του Σχιστού. Οι γονείς κινητοποιούνται προκειμένου να αποτρέψουν την έλευση των προσφύγων στο σχολείο. Σε συγκέντρωσή τους έξω από το σχολείο συμμετέχουν μέλη της Χρυσής Αυγής με επικεφαλής τον τότε βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου, Γιάννη Λαγό. Έτσι το ζήτημα καλύπτεται για μέρες από τα ΜΜΕ, στον λόγο των οποίων οι γονείς χαρακτηρίζονται ως ρατσιστές.
Μέσα από την ανάλυση συνεντεύξεων με μητέρες που υπέβαλαν αίτηση μετεγγραφής, στην παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρείται η ανάδειξη των τρόπων με τους οποίους οι ίδιες νοηματοδοτούν την πράξη τους, κατασκευάζοντας τον πρόσφυγα συμμαθητή ως ανεπιθύμητο. Υπό το πρίσμα της Κριτικής Λογοψυχολογίας (Wetherell, 1998), εξετάζονται τα Ερμηνευτικά ρεπερτόρια που συστήνουν τον πρόσφυγα συμμαθητή και οι Θέσεις υποκειμένου στις οποίες τοποθετούνται οι μητέρες καθώς μιλούν γι’ αυτόν.
Από την ανάλυση φαίνεται ότι τα ερευνητικά υποκείμενα αντλούν τα επιχειρήματά τους από ευρύτερους και σύγχρονους Λόγους που αφορούν την «προσφυγική κρίση» και την παραγωγή υποκειμένων εντός αυτής της «κρίσης». Κινητοποιώντας Ερμηνευτικά ρεπερτόρια που συστήνουν τον νεο-οριενταλιστικό και νεο-ρατσιστικό Λόγο, οι μητέρες διαχειρίζονται τις ταυτότητές τους, πάντα σε συνάρτηση με την κατασκευή ενός επικίνδυνου Άλλου, αποδίδοντας την πράξη τους στο συναίσθημα του φόβου που αυτός ο Άλλος τους προκάλεσε. Στόχο της εργασίας αποτελεί η διερεύνηση της λειτουργίας που επιτελεί η διαχείριση των συγκεκριμένων Ερμηνευτικών ρεπερτορίων σε συνδυασμό με την κινητοποίηση του «ανορθολογικού» Λόγου περί συναισθημάτων κατά την κατασκευή ενός ορθολογικού επιχειρήματος.