Η παρούσα εργασία αποτελεί μια ποιοτική έρευνα η οποία εξετάζει τη συγκρότηση της επαγγελματικής ταυτότητας εκπαιδευτικών που διδάσκουν στη μη-υποχρεωτική δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση (ΕΠΑΛ) και τις απόψεις τους για τους/τις μαθητές/ήτριες τους. Οι εκπαιδευτικοί της έρευνας διδάσκουν μαθήματα επαγγελματικής ειδικότητας. Παρά την αυξανόμενη σημασία που αποδίδεται από την ευρωπαϊκή και εθνική εκπαιδευτική πολιτική στην επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, τα επαγγελματικά λύκεια στην Ελλάδα είναι σχολεία χαμηλού κοινωνικού κύρους που προσελκύουν συνήθως μαθητές/ήτριες με χαμηλές εκπαιδευτικές επιδόσεις.
Η παρούσα μελέτη και έχει στόχο να φέρει στη επιφάνεια τις νοηματοδοτήσεις των ίδιων των υποκείμενων μέσα από ημιδομημένες συνεντεύξεις σε οκτώ εκπαιδευτικούς ΕΠΑΛ, οι οποίες αναλύθηκαν με την τεχνική της θεματικής ανάλυσης.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι σημαντικό στοιχείο της ταυτότητας των εκπαιδευτικών είναι ο φροντιστικός και υποστηρικτικός ρόλος ο οποίος προσπαθεί να αντισταθμίσει ένα αίσθημα ματαίωσης όσον αφορά τη διδασκαλία του γνωστικού αντικειμένου και τις χαμηλές προσδοκίες για το επαγγελματικό μέλλον των μαθητών/τριών. Ο φροντιστικός ρόλος είναι συμπληρωματικός μιας οπτικής που αντιμετωπίζει τους/τις μαθητές/ήτριες των ΕΠΑΛ ως αδύναμους μαθησιακά, με αρνητικά πρότυπα, παραβατικούς και προερχόμενους από οικογένειες με πολλά «ελλείμματα». Παράλληλα με το αίσθημα ματαίωσης και τις χαμηλές προσδοκίες, οι εκπαιδευτικοί νιώθουν ένα αίσθημα απαξίωσης που προέρχεται κυρίως από τους γονείς αλλά και από το Υπουργείο Παιδείας.