Το Αφγανιστάν αποτελεί μια χώρα με μακρά ιστορία κοινωνικών και πολιτικών αναταραχών που χειραγωγήθηκε από εσωτερικές και εξωτερικές δυνάμεις. Το βάναυσο και πολιτικά πρωτόγονο καθεστώς των Ταλιμπάν επέφερε καταστροφικές κοινωνικές επιπτώσεις και έπληξε ανεπανόρθωτα το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Η καταστροφή σχολικών μονάδων και εγχειριδίων, η εκτέλεση διδακτικού προσωπικού και η απαγόρευση πρόσβασης των γυναικών σε εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας αποτελούν ορισμένα παραδείγματα της ακραίας πολιτικής που ασκήθηκε.
Η οικοδόμηση της κρατικής ειρήνης και ασφάλειας του Αφγανιστάν μετά την πτώση του καθεστώτος των Ταλιμπάν, κατά την περίοδο 2001-2021, αποτέλεσε μια πολύπλοκη διαδικασία, καθώς απαιτούσε συγκροτημένη προσπάθεια των φορέων κρατικής εξουσίας και των διεθνών δρώντων ώστε να αποστασιοποιηθούν οι πολίτες από τη μισαλλόδοξη και μαχητική ιδεολογία που καλλιεργούνταν από το προηγούμενο πολιτικό καθεστώς. Στο πλαίσιο της κοινωνικής και πολιτικής ανασυγκρότησης, δόθηκε βαρύτητα στην ανασυγκρότηση της εκπαίδευσης καθώς θεωρήθηκε ως θεμελιώδης προϋπόθεση για την λειτουργία μιας δημοκρατικής κοινωνίας.
Η παρούσα εργασία έχει ως πρωταρχικό σκοπό της να αναδείξει τον ρόλο που φέρει η ισλαμική εκπαίδευση στη διαμόρφωση της κοινωνικής ταυτότητας των Αφγανών πολιτών. Για την επίτευξη του στόχου αυτού, γίνεται μια ιστορική επισκόπηση της εξέλιξης του σύγχρονου εκπαιδευτικού συστήματος του Αφγανιστάν κατά την περίοδο 2001-2021, μέσα από την ιδιότυπη συνύπαρξη των δημόσιων κρατικών σχολείων με τα ισλαμικά σχολεία. Παράλληλα, μέσα από προσωπικές μαρτυρίες Αφγανών πολιτών, ανδρών και γυναικών, επιχειρείται να ανιχνευθούν οι προκλήσεις και οι ευκαιρίες που πηγάζουν από τη συμμετοχή στην εκπαιδευτική διαδικασία.