Η παρούσα εθνογραφία αναλύει το πώς παράγεται και εγκαθιδρύεται ο εκπαιδευτικός αποκλεισμός από το ελληνικό κράτος, για τους μαθητές και τις μαθήτριες που διαμένουν στο προσφυγικό καμπ της Ριτσώνας κατά την περίοδο της πανδημίας covid – 19. Η έρευνα εστιάζει από κοινού στην ευαλωτότητα και την αντίσταση και ταυτόχρονα εξετάζει τις διεκδικήσεις για συμπερίληψη στο
εκπαιδευτικό σύστημα, τις μορφές συλλογικής αντίστασης και τις έμφυλες διαδικασίες υποκειμενοποίησης των μελών της ομάδας Youth Refugees Movement. Χαρτογραφώντας τις καλλιτεχνικές δράσεις, τις δημόσιες συναθροίσεις εντός και εκτός της προσφυγικής δομής και τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες των νεαρών προσφυγισσών από το Αφγανιστάν, η παρούσα εργασία υποστηρίζει ότι παρά τις εξαιρετικά περιοριστικές συνθήκες αναμονής που επικρατούν στο καμπ, αναδύονται συλλογικές υποκειμενικότητες με μετασχηματιστική δράση. Μέσω των παραπάνω
πρακτικών, διευρύνονται τα όρια του πολιτικού και επιπλέον μέσω της συγκρότησης ενός συλλογικού και ενσώματου υποκειμένου που διεκδικεί ενθαρρύνονται οι έμφυλες διαπραγματεύσεις και οι στρατηγικές επαν-υποκειμενοποίησης των μελών της υπό μελέτης ομάδας τόσο εντός της οικογένειας όσο και της κοινότητάς τους.