Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί να διερευνήσει τις απόψεις και τις πρακτικές που ακολουθούν οι νηπιαγωγοί για την ένταξη των παιδιών προσφύγων και μεταναστών στο ελληνικό σχολείο. Το ερευνητικό ενδιαφέρον στρέφεται στην προσέγγιση της πολιτισμικής ετερότητας των μαθητών/τριών με μεταναστευτικό και προσφυγικό υπόβαθρο από την πλευρά των εκπαιδευτικών αλλά και στις πρακτικές που ακολουθούν για την κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών τους.
Τα δεδομένα της έρευνας συγκεντρώθηκαν με την τεχνική της ημι-δομημένης συνέντευξης με εννέα εκπαιδευτικούς και αναλύθηκαν με την τεχνική της θεματικής ανάλυσης. Στις συνεντεύξεις τους οι εκπαιδευτικοί παρουσιάζονται θετικά προσκείμενες προς την ένταξη των παιδιών προσφύγων και μεταναστών στην εκπαιδευτική διαδικασία υιοθετώντας πληθώρα μέσων για την επίτευξη αυτού. Αναδεικνύεται επίσης, η απόσταση ανάμεσα στο πολιτισμικό κεφάλαιο των παιδιών μεταναστών και προσφύγων με εκείνο που απαιτεί ο εκπαιδευτικός θεσμός. Οι νηπιαγωγοί αντιλαμβάνονται ως σημαντικό εμπόδιο στη σχέση τους με τα παιδιά την απουσία μίας κοινής γλώσσας επικοινωνίας. Οι ανάγκες των παιδιών με μεταναστευτικό και προσφυγικό υπόβαθρο αναγνωρίζονται ολιστικά από τις νηπιαγωγούς δίνοντας έμφαση στην κοινωνικο-συναισθηματική ευημερία. Ταυτόχρονα οι νηπιαγωγοί φαίνεται να μην αναγνωρίζουν την ανάγκη των παιδιών για ενδυνάμωση της πολιτισμικής τους ταυτότητας. Οι ίδιες επισημαίνουν την αναγκαιότητα μίας άμεσης επιμόρφωσης που θα μπορεί να επιλύει ζητήματα που προκύπτουν στην εκπαίδευση παιδιών προσφύγων και μεταναστών.