Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί μια ποιοτική έρευνα που αξιοποιεί συλλογές πρωτοπρόσωπων μεταναστευτικών αφηγήσεων με αντιρατσιστική πρόθεση. Συγκεκριμένα, ασχολείται με τις αφηγήσεις των μεταναστών/τριών ως εργαλεία κατασκευής ταυτοτήτων και αναζητά τις μεταναστευτικές ταυτότητες που κατασκευάζονται στα υπό εξέταση κείμενα. Επιπροσθέτως, αναζητά σε ποιο βαθμό οι ταυτότητες αυτές αναπαράγουν κοινωνικές διακρίσεις σχετικά με τους μετανάστες και τις μετανάστριες και με ποιον τρόπο αναδύονται φαινόμενα ρευστού και εσωτερικευμένου ρατσισμού μέσα από αυτές τις ταυτότητες. Η αφηγηματική ανάλυση πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με το μοντέλο των τριών διλημμάτων του Bamberg (2011α). Η ερμηνεία των ταυτοτήτων έγινε με βάση την έρευνα των Αρχάκη κ.ά. (2023). Ειδικότερα, επιχειρήθηκε συσχέτιση των ταυτοτήτων που αναδύθηκαν με τις κατηγορίες διάκρισης και αφομοίωσης της εν λόγω έρευνας. Αποδεικνύεται ότι οι ταυτότητες που εντοπίστηκαν στην παρούσα διπλωματική αντικατοπτρίζουν ρατσιστικές αναπαραστάσεις των μεταναστών/τριών. Η έρευνα αναδεικνύει επίσης την ύπαρξη εσωτερικευμένου ρατσισμού και την αφομοίωση μεταξύ των μεταναστών/τριών, όπως φάνηκε από την αντίληψή τους για τη χώρα υποδοχής ως «πατρίδα» και από την τοποθετήσή τους προς τις επιταγές του κυρίαρχου λόγου, καθώς και από την αποδοχή του ρόλου του θύματος. Υποστηρίζεται, επίσης, ότι οι συλλογές των αφηγήσεων που εξετάστηκαν, αν και τοποθετούνται υπέρ των μεταναστών/τριών, παραδόξως τελικά αναπαράγουν ρατσιστικά στερεότυπα. Ως εκ τούτου, η εμφάνιση αυτών των κατηγοριών ρατσισμού στις συλλογές μεταναστευτικών αφηγήσεων που εκ προοιμίου επιδιώκουν να είναι αντιρατσιστικές, υποδεικνύει αμφισημία, άρα εντοπίζεται ρευστός ρατσισμός (Weaver 2011).