Στη συγκεκριμένη βιβλιογραφική έρευνα διερευνώνται οι μορφές βιοπολιτικής διαχείρισης του μεταναστευτικού πληθυσμού. Κεντρικά θεωρητικά εργαλεία αποτελούν η έννοια της βιοπολιτικής του Michel Foucault και η έννοια της θανατοπολιτικής του Giorgio Agamben. Σε αυτό το πλαίσιο, επιχειρείται μία σύντομη ιστορική ανασκόπηση στη μεταναστευτική πολιτική και στις πολιτικές διαχείρισης της σύγχρονης μετανάστευσης υπό μία κριτική ματιά. Ταυτόχρονα, αναλύονται τα νέα εργαλεία επιτήρησης και καταγραφής του μεταναστευτικού πληθυσμού. Πρόκειται για εξελιγμένα τεχνοεπιστημονικά συστήματα, στο πλαίσιο των οποίων το σώμα λειτουργεί ως βασική μορφή αναγνώρισης και τρόπος εντοπισμού, και το ίδιο το υποκείμενο γίνεται στόχος και αντικείμενο των εξουσιαστικών μηχανισμών. Υπό το πρίσμα αυτό, γίνεται κατανοητό ότι οι μεταναστευτικές ροές έχουν μεγάλη σημασία στην Ευρωπαϊκή ατζέντα, ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της λεγόμενης «προσφυγικής κρίσης» του 2015, η οποία αναλύεται στην εργασία. Μέσα από το παράδειγμα της ίδρυσης και λειτουργίας των Δομών Φιλοξενίας Προσφύγων/ισσών και Μεταναστών/τριών στην Ελλάδα, θα υπογραμμιστεί η προβληματική της τοποθέτησης χιλιάδων ανθρώπων στις Δομές αυτές ως μέτρο αντιμετώπισης των πληθυσμιακών εισροών του 2015, καθώς και η προβληματική της μετατροπής τους σε κλειστές Δομές, συγκροτώντας ακόμη ένα σύνορο/ όριο για τον προσφυγικό πληθυσμό, έναν έγκλειστο χώρο που διευκολύνει την επιτήρηση και τον έλεγχό τους.