Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση του ελληνικού αντισημιτισμού και αντικομουνισμού κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου στην Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα, αντικείμενο της παρούσας εργασίας αποτελεί η δράση της οργάνωσης «Εθνική Ένωσις Ελλάς» (Ε.Ε.Ε.) ή ευρύτερα γνωστής ως Τρία Έψιλον (3Ε), από το 1927, οπότε ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη, μέχρι το 1933 – 1934, οπότε επήλθε η διάσπαση και η παρακμή της. Διερευνάται η πολιτική, κοινωνική και οικονομική εξέλιξη της οργάνωσης, ενώ δίνεται έμφαση στη σχέση που είχε αναπτύξει με το κράτος. Πρόκειται για μια ιστορική έρευνα, η οποία έχει βασιστεί κατά κύριο λόγο σε πρωτογενές υλικό (Αρχείο Δημήτρη Σφαέλλου, Αρχείο Φίλιππου Δραγούμη, Foreign Office). Μέσω της μελέτης και επεξεργασίας του αρχειακού υλικού η εργασία προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στα παρακάτω ερωτήματα 1) Ποια ήταν η ιδεολογική τοποθέτηση της οργάνωσης 2) Ποιος ο ρόλος του κράτους στην δημιουργία και εξάπλωση της Ε.Ε.Ε 3) Ποιες οι σχέσεις των μελών της οργάνωσης μεταξύ τους, ιδιαίτερα μετά την απόφαση μετατροπής της οργάνωσης σε κόμμα καθώς και 4) Ποιος ήταν ο ρόλος των μελών της οργάνωσης στην συγκρότηση του Κοινού Εθνικού Μετώπου.
Τα βασικά συμπεράσματα της έρευνας είναι ότι η Ε.Ε.Ε. ήταν μια εθνικιστική, αντικομουνιστική και αντισημιτική οργάνωση. Η ιδεολογική της τοποθέτηση εκφράστηκε τόσο μέσα από προκηρύξεις, όσο και μέσω επιθετικών ενεργειών εναντίον των αριστερών και των Εβραίων. Δύο γεγονότα αποτέλεσαν σημεία – κλειδιά στην πορεία και την δράση της οργάνωσης: ο εμπρησμός, το 1931, της εβραϊκής συνοικίας του Κάμπελ στη Θεσσαλονίκη και η «κάθοδος» των μελών της Ε.Ε.Ε. στην Αθήνα το 1933, προκειμένου να συγκεντρωθούν τα απανταχού μέλη της και να τιμήσουν το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Ωστόσο, ο αντισημιτικός χαρακτήρας της οργάνωσης εκφράστηκε καθαρά μόνο στον εμπρησμό του Κάμπελ. Έκτοτε, η τοποθέτηση της οργάνωσης απέναντι στους Έλληνες Εβραίους συνοδευόταν και συνδεόταν με την αντικομουνιστική ρητορεία. Η κάθοδος στην Αθήνα αποτέλεσε σημείο καμπής της οργάνωσης, καθώς ήταν η αρχή της διάλυσής της. Η μετατροπή της οργάνωσης σε κόμμα, αμέσως μετά την κάθοδο στην Αθήνα, αποτέλεσε μια από τις κύριες αιτίες διάσπασης της Ε.Ε.Ε. καθώς έφερε στο προσκήνιο τις προσωπικές φιλοδοξίες των ηγετικών μελών της, ενώ ταυτόχρονα αναδείχθηκαν οι διαφορετικές πολιτικές τοποθετήσεις τους. Στη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία της μεσοπολεμικής Ελλάδας και υπό το βάρος των κοινωνικών προβλημάτων της εποχής, η οργάνωση τελικά παρήκμασε και δεν μπόρεσε να μετουσιώσει την όποια απήχηση είχε στο κοινό ως εκλογική δύναμη.